Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΒ/ 42 – 48 – 42 είπε δέ ο Κύριος Τίς άρα εστίν ο πιστός οικονόμος καί φρόνιμος, όν καταστήσει ο κύριος επί τής θεραπείας αυτού τού διδόναι εν καιρώ τό σιτομέτριον;
43 μακάριος ο δούλος εκείνος, όν ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ούτω ποιούντα.
44 αληθώς λέγω υμίν ότι επί πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν.
45 εάν δέ είπη ο δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου έρχεσθαι, καί άρξηται τύπτειν τούς παίδας καί τάς παιδίσκας, εσθίειν τε καί πίνειν καί μεθύσκεσθαι,
46 ήξει ο κύριος τού δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά καί εν ώρα ή ου γινώσκει, καί διχοτομήσει αυτόν, καί τό μέρος αυτού μετά τών απίστων θήσει.
47 εκείνος δέ ο δούλος, ο γνούς τό θέλημα τού κυρίου αυτού καί μή ετοιμάσας μηδέ ποιήσας πρός τό θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς
48 ο δέ μή γνούς, ποιήσας δέ άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας. παντί δέ ώ εδόθη πολύ, πολύ ζητηθήσεται παρ αυτού, καί ώ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αιτήσουσιν αυτόν.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΒ/ 42 – 48
42 Είπε δέ ο Κύριος Ποίος άραγε νά είναι ο έμπιστος καί μυαλωμένος υπηρέτης καί επιστάτης, τόν οποίον θά εγκαταστήση ο κύριος προϊστάμενον εις τήν υπηρεσίαν του, διά νά δίδη εις τήν κατάλληλον ώραν τήν ανάλογον καί κανονισμένην μερίδα τροφής εις έκαστον από τούς συνδούλους του; Ποίος θά αποδειχθή εν τή Εκκλησία τού Χριστού όχι μόνον πιστός άλλα καί συνετός τού Κυρίου διάκονος καί υπηρέτης μετά πάσης ειλικρινείας καί σοφίας υπηρετών καί εκτρέφων τά πρόβατά του;
43 Μακάριος θά είναι ο δούλος εκείνος, τόν οποίον, όταν έλθη ο κύριός του, θά εύρη νά φέρεται καί νά ενεργή φρόνιμα καί πιστά.
44 Αληθώς σάς λέγω, ότι θά τόν εγκαταστήση επιστάτην καί διαχειριστήν εις όλα τά υπάρχοντά του.
45 Εάν όμως ο δούλος εκείνος είπη από μέσα του Αργεί νά έλθη ο κύριός μου καί κάμνων κατάχρησιν τής εξουσίας, πού τού έδωκεν ο κύριος, αρχίση νά κτυπά μέν τούς υπηρέτας καί τάς υπηρετρίας, αυτός δέ νά τρώγη καί νά πίνη καί νά μεθά διάγων βίον οργιαστικόν,
46 θά έλθη ο κύριος τού δούλου εκείνου εις ημέραν, πού δέν περιμένει, καί εις ώραν, πού δέν ξεύρει. Καί θά τόν τεμαχίση εις τά δύο καί μετά τόν σκληρόν καί παραδειγματικόν θάνατόν του θά ορίση τήν θέσιν του μέ εκείνους, οι οποίοι δέν υπήρξαν πιστοί εις τήν διαχείρισίν των, αλλ απεδείχθησαν καταχρασταί. Μέ άλλας λέξεις η προσοχή καί η προθυμία του νά υπηρετήσωμεν τόν Κύριον καί νά είμεθα πάντοτε έτοιμοι νά τόν υποδεχθώμεν καί νά τού δώσωμεν λόγον τών πράξεών μας είναι καθήκον όλων μας. Ιδιαιτέρως όμως υπόχρεοι διά τό καθήκον αυτό είναι εκείνοι, εις τούς οποίους ο Κύριος ανέθεσε τήν επιστασίαν επί τών άλλων. Η αθέτησις δέ τού καθήκοντος τούτου συνεπάγεται τιμωρίας τρομεράς καί αιωνίους.
47 Γενικώς δέ διά πάντα δούλον ισχύει αυτός ο κανών Εκείνος ο δούλος, ο οποίος εγνώρισε τό θέλημα τού κυρίου του καί δέν ετοίμασεν, ούτε έκαμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του, θά δαρή μέ πολλάς μαστιγώσεις καί θά τιμωρηθή αυστηρά, διότι εν γνώσει του παρέβη τό θέλημα τού κυρίου του.
48 Εκείνος δέ πού δέν εγνώρισε τό θέλημα τού κυρίου του, αι πράξεις όμως πού έκαμε είναι άξιαι τιμωρίας καί μαστιγώσεων, θά δαρή μέ ολίγας μαστιγώσεις. Καί είναι δίκαιον νά τιμωρηθή καί ούτος, διότι εξ αμελείας ηγνόησε τό θέλημα τού κυρίου του. Εις καθένα δέ πού εδόθη πολύ, θά ζητηθή από αυτόν πολύ. Ανάλογος πρός τά χαρίσματα, τήν γνώσιν καί τό αξίωμα, πού έχει ο καθένας μας, είναι καί η ευθύνη του. Καί εις εκείνον πού ενεπιστεύθησαν πολλά, θά τού ζητήσουν πολλά, περισσότερα από εκείνους, οι οποίοι έλαβον ολιγώτερα.
