Χριστούγεννα: Κάθε Χριστούγεννα ο Γέροντας θα οικονομούσε μία ρέγκα, για να περάσει όλες τις χαρμόσυνες ημέρες του Δωδεκαημέρου με κατάλυση ιχθύος.
την δε ραχοκοκκαλιά της ρέγκας δεν την πετούσε, αλλά την κρεμούσε με μία κλωστή και όποτε ήταν καμιά Δεσποτική η Θεομητορική εορτή και είχε κατάλυση ιχθύος, έβραζε λίγο νερό σ ένα κονσερβοκούτι, βουτούσε την ραχοκοκκαλιά δυό-τρείς φορές στο νερό, για να πάρει λίγη μυρωδιά, και μετά έριχνε λίγο ρύζι.
Έτσι έκανε κατάλυση και κατηγορούσε και τον εαυτό του ότι τρώει και ψαρόσουπες στην έρημο! την ραχοκοκκαλιά αυτή την κρεμούσε πάλι στο καρφί και για άλλη κατάλυση, μέχρι που άσπριζε πια και τότε την πετούσε.
(«Αγιορείτες και Αγιορείτικα» Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου)
