Θεία Κοινωνία: Ερχόντουσαν επίσης πολλοί φοιτητές της θεολογικής σχολής, οι οποίοι και τον ρωτούσαν:
-Πάτερ, ο κόσμος είναι πολύ αδύνατος στην πίστη και, εάν εμείς γίνουμε ιερείς, θα μας ζητούν επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού. Πώς εμείς μπορούμε να τους δίνουμε καλές και σαφείς αποδείξεις;
Και ο Πατήρ τους απαντούσε:
Οι καλλίτερες αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού πρέπει να είναι οι ζωές μας, έτσι όπως το αποδείκνυαν οι Άγιοι Πατέρες και μας λέει και ο Απόστολος Πέτρος: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πέτρ. 1, 16) και «ότι εγώ ειμί Κύριος ο αναγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου είναι υμών Θεός, και έσεσθε άγιοι, ότι άγιος ειμί εγώ Κύριος» (Λευϊτ. 11, 45).
Ο π. Αρσένιος γνώριζε, μόνο από την εξωτερική τους μορφή, την εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων και ποιοί σώζονται. Σ’ αυτούς που προσεύχονται αδιάκοπα και έχουν νου Χριστού, ζωγραφιζόταν στη μορφή τους η μορφή του Χριστού και ο Πατήρ έβλεπε το Χριστό στα μάτια αυτών των πιστών Χριστιανών….
Όποιος αποφεύγει την υπομονή, αποφεύγει και την Σωτηρία. Η Σωτηρία δεν είναι μόνο να μην κάνεις το κακό, αλλὰ και να υπομένεις με ανδρεία το κακό.
Καλύτερα μιά προσευχή γι’ αυτόν που σε βρίζει, παρά μιά παρατήρηση που σχεδόν πάντοτε δεν ωφελεί.
Να προσεύχεσαι πάντοτε με δύναμη και ελπίδα και μήν ανησυχείς για τίποτε! Η προσευχή σου θα σε κάνει σοφό και θα είσαι χαρούμενος και ειρηνικός στο πνεύμα.
Όποιος θέλει να νικήσει τον κόσμο, ας προσεύχεται στον Πατέρα ή μυστικά ή με το νου του για όποιον ζει στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμαρτίας. Η υπομονή στην πίεση του κακού, η συγχώρηση των αδελφών μας και η μυστική προσευχή γι’ αυτούς ενώπιον του Θεού είναι οι πνευματικές δυνάμεις, με τις οποίες μεταστρέφουμε προς το καλύτερο τον κόσμο με τις κακίες του. Επιμένοντας σ’ αυτό το έργο μπορείς να γίνεις αιτία σωτηρίας και των εκ του κόσμου αδελφών σου.
Το Αίμα του Αμνού της Θείας Μεταλήψεως συντηρεί την ψυχή βαθύτατα και στηρίζει τον κόσμο να στέκεται στα πόδια του. […] Ιδού γιατί όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στη Θεία Λειτουργία, διότι η παράταση της ζωής του είναι δώρο της Θείας Λειτουργίας. […] Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη.
Τον εμποδίζει η δύναμη του Θεού. Αλλά, αφ’ ότου σκοτεινιάσει υπερβολικά ο νους των ανθρώπων, ώστε να αρνούνται με τη θέλησή τους τη Θεία Λειτουργία, λόγω της απιστίας τους, τις ημέρες εκείνες θα καταπαύσει να τελείται η θυσία αυτή και θ’ αρχίσει το «βδέλυγμα της ερημώσεως».
Βάδιζε εδώ στη γη όχι σαν θνητός, αλλά σαν Ουράνιος άνθρωπος! Ας κατευθύνεις τα μάτια σου κάτω για τις ανάγκες που αντιμετωπίζεις αλλά με την ψυχή σου να ταξιδεύει στον Ουρανό!
Ο Ιησούς θέλει το καλό έργο να πηγάζη φυσιολογικά, με τρόπο ανιδιοτελή, όπως αυξάνει ο κόκκος του σίτου και όπως εκπηγάζει το νερό από τον βράχο, χωρίς να υποχρεώνεται από την καλωσύνη τους.
Το καλό έργο είναι καλό, εάν σκεπάζεται με την ταπείνωσι. Όχι να σκεπάζεται από πονηρίες ή από άλλα ενδιαφέροντα. Η ταπείνωσις, όπως και η αγάπη δεν ζητεί κάτι δικό της.
Θέλει να είναι ο άνθρωπος καλός, ακόμη κι αν δεν υπάρχει παράδεισος ή κόλασις. Η θέλησις μιάς καλής φύσεως είναι να κάνη το καλό, αφού το κατανοή από μέσα της.
Μία καλωσυνάτη φύσις απλοποιεί για τον εαυτό της τα πρωτεία και τα όρια. Πλησιάζουν μία τέτοια φύσι ανθρώπου, η οποία εμφανίζει τα χαρακτηριστικά της εικόνος του Θεού, κυρίως τα παιδιά, τα οποία και έχουν αυτή τη απρόσβλητη από την κακία εικόνα στην ζωή τους.