Γέροντας Αυξέντιος: «Πνευματική φαρέτρα τού Ορθοδόξου Χριστιανού»
..Εντύπωσι είχε προξενήσει σέ όλους μας, η συμμετοχή του στίς ιερές Ακολουθίες. Σχεδόν πάντοτε στεκόταν όρθιος ψελλίζοντας τήν ευχή τού Ιησού.
Εκάθητο λίγο, αλλά όταν άκουγε τό όνομα τής Παναγίας, τού Αγίου τής ημέρας, έκανε αμέσως τό Σταυρό του καί σηκωνόταν. Τό πόσο είχε χαριτωθεί, θά τό μάθουμε από τό στόμα ενός εργάτου τής Μονής μας τού κ. Δημήτρη, ο οποίος μετά τό πέρας τής Λειτουργίας κάποιου Σαββάτου, το 1979, μέ πλησίασε καί μέ ρώτησε τά εξής:
-Πάτερ, εγώ είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, αλλά τέτοια πράγματα πού είδα σήμερα τό πρωί στήν Εκκλησία, θά έπρεπε εσείς νά τά βλέπετε καί όχι εγώ.
-Τί είδες, Δημήτρη; Τί σού συνέβη;
-Οταν μπήκα τό πρωί στήν εκκλησία, διαβάζανε κάτι Ψαλμούς οι Μοναχοί. (Εξάψαλμος). Πέρασα από τήν Λιτή (εσωνάρθηκας) γιά τό κυρίως Ναό. Τότε δεξιά μου, εκεί πού στέκεται πάντα ένας τυφλός γέρος, ψηλός καί αδύνατος, άκουσα Ψαλμωδίες. Απόρησα.
Κύτταζα από πού προέρχονται, αλλά από πουθενά δέν έβλεπα κάποιους από τούς Πατέρες νά ψάλλουν. Αρκετά συγκινημένος επήρα ένα στασίδι καί προσευχόμουν. Στήν ώρα τής Θείας Κοινωνίας άλλη παρόμοια περίπτωσι μέ ξάφνιασε.
Ολοι οι Μοναχοί μέ προπορευομένους τούς παλαιοτέρους Πατέρες, ήταν σέ παράταξι πλησίον τού Τέμπλου γιά νά κοινωνήσουν. Καθώς τούς εκύτταζα από μακρυά, τό πρόσωπο τού πρώτου, αυτού δηλαδή τού τυφλού, έλαμπε σάν τόν ήλιο καί περισσότερο. Μά ποιός είναι, πάτερ, αυτός ο Μοναχός;
-Ονομάζεται Γέρων Αυξέντιος καί είναι άγιος Μοναχός. Αλλά πές μου ακόμη, Δημήτρη, σού έχουν συμβεί καί άλλα παρόμοια τέτοια γεγονότα στήν ζωή σου;
-Ναί, μία φορά, καθώς διάβαζα τήν Θεία Μετάληψι, αισθάνθηκα γύρω μου ευωδία καί άλλοτε επιθυμώ πολύ νά κλαίω, όταν διαβάζω αυτές τίς ευχές.
Πνευματικός τού μακαριστού Γέροντος εχρημάτισε ο Ιερομόναχος π. Π. Μαζί του συνήψε τόν παρακάτω διάλογο:
-Γέρο Αυξέντιε, θά πάμε στό παράδεισο;
Ο Θεός ξέρει.
-Τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά κερδίσουμε τήν Βασιλείαν τών Ουρανών;
Νά λέμε συνεχώς τήν ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ» καί προσέθεσε: «Πολλές φορές βλέπω πρός τό δεξιό μέρος Φώς. Αυτό τό βλέπω όταν κάνω τόν κανόνα μου μέ κομποσχοίνι. Τό βλέπω τακτικά καί μετά πάλι φεύγει.
-Τί αισθάνεσαι, όταν τό βλέπης, Γέρο Αυξέντιε;
Αισθάνομαι πολλή χαρά καί ειρήνη. Είχε φθάσει στά μέτρα τής αγιότητος από τήν παρούσα ζωή. Ο Χριστός μέ τήν παρουσία τού ακτίστου Φωτός στήν ψυχή του, εφανέρωνε τήν δική του παρουσία, η οποία τόν ειρήνευε καί τόν χαροποιούσε.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
ixthis3.blogspot.com
