Βεροίας Παντελεήμων: Την Κυριακή 4 Αυγούστου το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Θεοτόκου και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σελίου.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Τί σοι δῶρον προσάξω τῆς εὐχαριστίας ἀνθ᾽ ὧνπερ ἀπήλαυσα τῶν σῶν δωρημάτων καί τῆς σῆς ἀμετρήτου χρηστότητος; »
Ἕνα ἐρώτημα διατυπώνει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος, ἀνάμεσα στά πολλά ἐγκώμια καί τά αἰτήματα πού ἀπευθύνει πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Καί αὐτό τό ἐρώτημα διατυπώσαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε μαζί του, ψάλλοντας τήν Παράκληση πρός τήν Παναγία μας, ἐδῶ στόν ἱερό ναό τῆς Κοιμήσεώς της στό Σέλι.
Τήν ρωτήσαμε, ὅπως ρωτᾶμε συχνά τά προσφιλῆ καί ἀγαπημένα μας πρόσωπα, τί δῶρο νά τῆς προσφέρουμε γιά νά τῆς ἐκφράσουμε τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά ὅσα δῶρα ἐπέτρεψε ἡ μητρική της ἀγάπη νά ἀπολαύσουμε καί γιά τήν ἀπερίγραπτη στοργή μέ τήν ὁποία μᾶς περιβάλλει.
Συγχρόνως ὅμως μέ αὐτή τήν ἐρώτησή μας ὁμολογήσαμε μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο ὅτι εἴμεθα καί ἐμεῖς ἀποδέκτες τῶν δωρεῶν καί τῶν χαρίτων τῆς Παναγίας μας. Καί εἶναι, ἀσφαλῶς, ἀλήθεια αὐτό, γιατί ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν αἰσθάνεται εὐεργετημένος ἀπό τήν Παναγία Μητέρα μας; Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν τήν ἐπικαλεῖται καί δέν ἀπευθύνεται σέ αὐτήν σέ κάθε δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς του, σέ κάθε κίνδυνο καί σέ κάθε ἀνάγκη, ἐπειδή εἶναι πεπεισμένος ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θά σπεύσει νά τόν βοηθήσει καί νά τόν σώσει;
Τήν ρωτήσαμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς ἀπόψε μέ ποιό δῶρο θέλει νά τῆς ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας. Καί καλῶς πράξαμε. Εἴμεθα ὅμως ἕτοιμοι νά ἀκούσουμε τήν ἀπάντησή της καί νά τῆς προσφέρουμε αὐτό πού θά μᾶς ζητήσει; Διότι δέν εἶναι σωστό νά τήν ρωτοῦμε ἀλλά στή συνέχεια νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ἐπιθυμία της. Δέν εἶναι σωστό νά ὑποσχόμεθα ὅτι θά τῆς χαρίσουμε τό δῶρο πού θά μᾶς ζητήσει, ἀλλά στή συνέχεια νά μήν τῆς τό προσφέρουμε.
Καί ἡ Παναγία μας δέν ζητᾶ δῶρα γιά τόν ἑαυτό της, γιατί δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό δῶρα, καθώς ἀπολαμβάνει στόν ὑπέρτατο βαθμό τά ἀγαθά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ δίπλα στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της. Τό μεγαλύτερο ὅμως δῶρο γι᾽ Αὐτήν, ὅπως καί γιά κάθε μητέρα, εἶναι ἡ πρόοδος τῶν παιδιῶν της.
Καί γι᾽ αὐτό καί ἡ Παναγία μας ζητᾶ καί περιμένει ἀπό ὅλους τούς πιστούς καί εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ζητᾶ καί περιμένει καί ἀπό ἐμᾶς πού σήμερα τῆς ψάλαμε ἐδῶ στόν ναό της μέ εὐλάβεια καί κατάνυξη τόν Μεγάλο Παρακλητικό της κανόνα, νά ὑπακούουμε στό θέλημα καί στόν λόγο τοῦ Υἱοῦ της.
Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς Παναγίας μητέρας μας πού γνωρίζει ποιό εἶναι τό συμφέρον μας, τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας καί τῆς ζωῆς μας· πού γνωρίζει ὅτι ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, τήν ὁποία ἔκανε καί ἡ ἴδια, εἶναι αὐτή πού μᾶς ἐξασφαλίζει ὄχι τήν πρόσκαιρη καί προσωρινή πρόοδο ἀλλά τήν αἰώνια, μᾶς ἐξασφαλίζει τή χάρη καί τήν εὐλογία του σέ αὐτή τή ζωή ἀλλά καί τή σωτηρία μας στήν αἰώνια.
Γι᾽ αὐτό καί ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς τήν ὑπακοή στόν Υἱό της, γιατί τίποτε δέν τήν χαροποιεῖ περισσότερο ἀπό τό νά γνωρίζει ὅτι δέν θά χαθοῦμε, δέν θά παραστρατήσουμε, ἀλλά διά τῆς ὑπακοῆς στόν λόγο τοῦ Υἱοῦ της θά παραμένουμε πάντοτε κοντά του καί κοντά της, καί θά καταλήξουμε μέ ἀσφάλεια στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό, ἄλλωστε, ζήτησε ἡ Παναγία μας καί ἀπό τόν ἀρχιτρίκλινο καί τούς ὑπηρέτες στόν γάμο τῆς Κανᾶ, ὅταν παρεκάλεσε τόν Χριστό νά κάνει τό θαῦμα του καί νά μετατρέψει τό νερό σέ κρασί, γιά νά εὐφρανθοῦν οἱ προσκεκλημένοι. Καί τί τούς εἶπε; «Ὅ,τι ἄν λέγῃ ὑμῖν ποιήσετε». Ὅ,τι σᾶς λέγει ὁ Υἱός μου, τούς εἶπε, νά τό κάνετε.
Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Αὐτά εἶναι τά ἐλάχιστα λόγια τά ὁποῖα διέσωσαν οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές ἀπό τό πανάχραντο στόμα της. Δέν γνωρίζουμε οὔτε ἄλλα κηρύγματα οὔτε ἄλλες συμβουλές τῆς Παναγίας μας. Καί αὐτά ἐπαναλαμβάνει καί σέ ἐμᾶς, ἄν θελήσουμε νά τήν ἀκούσουμε. Αὐτή εἶναι ἡ μητρική της ἐπιθυμία καί συμβουλή. Καί τήν χαροποιεῖ ἰδιαιτέρως νά τήν κάνουμε πράξη, νά ζοῦμε τή ζωή μας ὑπακούοντας στόν Υἱό της καί στόν λόγο του.
Καί αὐτή ἡ ὑπακοή μας τήν παρακινεῖ ἀκόμη περισσότερο νά μεσιτεύει γιά χάρη μας καί νά μᾶς προστατεύει καί νά μᾶς σκέπει μέ τήν ἀγάπη της, γιατί γνωρίζει ὅτι καί ἐμεῖς προσπαθοῦμε νά τήν ἱκανοποιήσουμε ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τῆς παναγίας ζωῆς της καί ἀνταποκρινόμενοι στήν ἐπιθυμία της.
Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, νά ἐκπληρώσουμε αὐτή τήν ἐπιθυμία τῆς Παναγίας μας καί γιά νά μήν εἴμεθα ἀσυνεπεῖς ἀπέναντί της ἀλλά καί γιατί ἡ ὑπακοή αὐτή εἶναι γιά τή δική μας πνευματική καί ψυχική ὠφέλεια, ὥστε νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία της, νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Υϊοῦ καί Θεοῦ της, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ περίοδος αὐτή τήν ὁποία διερχόμεθα, ἡ περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου εἶναι ἡ κατάλληλη εὐκαιρία γιά νά προσπαθήσουμε καί ἐμεῖς, ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο, νά πλησιάσουμε αὐτή τήν ἐπιθυμία τῆς Παναγίας μας, νά τῆς προσφέρουμε, δηλαδή, αὐτό τό δῶρο πού τόσο ὡραῖα τό ψάλλουμε στήν Παράκληση, νά τῆς προσφέρουμε αὐτό τό δῶρο πού εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Υἱοῦ της.
Καί αὐτό πῶς θά τό πετύχουμε; Μέσα ἀπό τή λατρευτική ζωή, μέσα ἀπό τήν προσευχή, μέσα ἀπό τή μετάνοια, μέσα ἀπό τήν ἐξομολόγηση, μέσα ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, πράγματι, θά γίνουμε αὐτό πού θέλει ἡ Παναγία, αὐτό πού θέλει νά γίνουμε προκειμένου νά ζήσουμε καί κοντά της καί κοντά στόν Υἱό της.
Εὐκαιρία, λοιπόν, ὁ Δεκαπενταύγουστος. Εὔχομαι τό ὑπόλοιπο τῆς περιόδου αὐτῆς νά ζήσουμε μέ αὐτόν τόν τρόπο.