Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η/ 5 – 15 – 5 Εξήλθεν ο σπείρων τού σπείραι τόν σπόρον αυτού. καί εν τώ σπείρειν αυτόν ό μέν έπεσε παρά τήν οδόν, καί κατεπατήθη, καί τά πετεινά τού ουρανού κατέφαγεν αυτό…
6 καί έτερον έπεσεν επί τήν πέτραν, καί φυέν εξηράνθη διά τό μή έχειν ικμάδα
7 καί έτερον έπεσεν εν μέσω τών ακανθών, καί συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό.
8 καί έτερον έπεσεν εις τήν γήν τήν αγαθήν, καί φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. ταύτα λέγων εφώνει Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
9 Επηρώτων δέ αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες Τίς είη η παραβολή αύτη;.
10 ο δέ είπεν Υμίν δέδοται γνώναι τά μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού, τοίς δέ λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μή βλέπωσι καί ακούοντες μή συνιώσιν.
11 Έστι δέ αύτη η παραβολή ο σπόρος εστίν ο λόγος τού Θεού
12 οι δέ παρά τήν οδόν εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος καί αίρει τόν λόγον από τής καρδίας αυτών, ίνα μή πιστεύσαντες σωθώσιν.
13 οι δέ επί τής πέτρας οί όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τόν λόγον, καί ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οί πρός καιρόν πιστεύουσι καί εν καιρώ πειρασμού αφίστανται.
14 τό δέ εις τάς ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, καί υπό μεριμνών καί πλούτου καί ηδονών τού βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καί ου τελεσφορούσι.
15 τό δέ εν τή καλή γή, ούτοί εισιν οίτινες εν καρδία καλή καί αγαθή ακούσαντες τόν λόγον κατέχουσι καί καρποφορούσιν εν υπομονή.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η/ 5 – 15
5 Εβγήκεν αυτός, πού σπέρνει έξω εις τό χωράφι, διά νά σπείρη τόν σπόρον του. Καί καθώς αυτός έσπερνεν, άλλο μέν μέρος τού σπόρου έπεσε κοντά εις τόν δρόμον τού χωραφιού καί κατεπατήθη από τούς διαβάτας, καί τά πετεινά τού ουρανού τό κατέφαγαν.
6 Καί άλλο μέρος έπεσεν επάνω εις τήν πέτραν, καί αφού εφύτρωσεν, εξηράνθη, επειδή δέν είχεν υγρασίαν.
7 Καί άλλο μέρος έπεσε μέσα εις έδαφος γεμάτον από σπόρους αγκαθιών. Καί εβλάστησαν μαζί τά αγκάθια καί τό έπνιξαν τελείως.
8 Καί άλλο μέρος τού σπόρου έπεσε μέσα εις τήν γήν τήν μαλακήν καί εύφορον καί όταν εφύτρωσεν, έκαμε καρπόν εκατόν φοράς περισσότερον από ό,τι ο σπόρος. Ενώ δέ έλεγεν αυτά, διά νά δώση μεγαλύτερον τόνον εις τούς λόγους του καί διεγείρη τήν προσοχήν τών ακροατών του, εφώναζε δυνατά Αυτός πού έχει αιτιά πνευματικά καί ενδιαφέρον πνευματικόν διά νά ακούη καί εγκολπώνεται αυτά πού λέγω, άς ακούη.
9 Τόν ερωτούσαν δέ οι μαθηταί του καί έλεγαν Ποία είναι η έννοια καί η σημασία αυτής τής παραβολής;
10 Αυτός δέ είπεν Εις σάς, πού έχετε ενδιαφέρον καί καλήν διάθεσιν, εδόθη από τόν Θεόν ως χάρις νά μάθετε τάς μυστηριώδεις αληθείας τής βασιλείας τού Θεού, εις τούς άλλους όμως ομιλώ μέ παραβολάς. Αυτοί δέν έχουν ενδιαφέρον διά νά γνωρίσουν καί νά δεχθούν τάς πνευματικάς αληθείας. Καί ο νούς των είναι παχυλός καί ανίκανος διά πνευματικήν διδασκαλίαν. Δι αυτό διδάσκω μέ τόν τρόπον αυτόν, διά νά μή ημπορούν νά ίδουν βαθύτερον καί καθαρώτερον, ενώ βλέπουν μέ τούς οφθαλμούς τού σώματος, διά νά μή ημπορούν νά καταλάβουν, ενώ άκουουν τήν διδασκαλίαν, πού τούς εξηγεί τά μυστήρια. Καί πράττω τούτο όχι μόνον κατά λόγον δικαιοσύνης, αλλά καί εξ αγαθότητος, ίνα μή ούτοι διά τής περιφρονήσεως τής αληθείας επιβαρύνουν τήν θέσιν των καί σκληρυνθούν περισσότερον.
11 Είναι δέ η έννοια τής παραβολής αυτή. Ο σπόρος σημαίνει τόν λόγον τού Θεού.
12 Εκείνοι δέ πού ομοιάζουν πρός τό έδαφος, τό οποίον είναι πλησίον εις τόν δρόμον, είναι αυτοί πού ήκουσαν απλώς καί μόνον τόν λόγον. Έπειτα έρχεται ο διάβολος καί αφαιρεί τόν λόγον από τάς καρδίας των, διά νά μή πιστεύσουν εις τόν λόγον καί σωθούν.
13 Εκείνοι δέ πού εδέχθησαν τόν σπόρον, ο οποίος έπεσεν επί τής πέτρας, είναι αυτοί, οι οποίοι, όταν ακούσουν, δέχονται μέ χαράν καί ενθουσιασμόν τόν λόγον. Δέν έχει όμως εις αυτούς ρίζαν βαθείαν ο λόγος, ώστε νά στερεώση μέσα τους. Ως εκ τούτου αυτοί δι ολίγον χρόνον πιστεύουν καί όταν έλθη καιρός πειρασμού ή διωγμού απομακρύνονται από τήν πίστιν.
14 Τό δέ μέρος τού σπόρου, πού έπεσεν εις τά αγκάθια, σημαίνει εκείνους, οι οποίοι ήκουσαν τόν λόγον τού Θεού καί αρχίζουν μέ καποίαν προθυμίαν νά βαδίζουν εις τόν δρόμον τής πίστεως. Πνίγονται όμως από τάς αγωνιώδεις φροντίδας πρός απόκτησιν πλούτου, καί από τάς απολαύσεις βίου σαρκικού, εις τόν οποίον τά αποκτηθέντα πλούτη διευκολύνουν, καί έτσι δέν προκόπτουν, ούτε βγάζουν πέρα μέχρι τέλους τόν καρπόν.
15 Τό δέ μέρος τού σπόρου, πού έπεσεν εις τήν εύφορον γήν, σημαίνει τούς ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι μέ καρδίαν καλοπροαίρετον, ευθείαν καί αγαθήν ήκουσαν καί κατενόησαν τόν λόγον καί τόν κρατούν σφικτά μέσα των, καί καρποφορούν τάς αρετάς δεικνύοντες υπομονήν καί καρτερίαν εις τάς θλίψεις καί τούς πειρασμούς καί εις όλα τά προσκόμματα, πού συναντούν εις τήν άσκησιν τής πνευματικής ζωής.
