Άγιος Παΐσιος: Περνούν τά χρόνια καί τί δύσκολα χρόνια! Δέν τελείωσαν τά θέματα. Βράζει τό καζάνι.
Άν δέν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θά μπορέση νά αντιμετωπίση μιά δύσκολη κατάσταση;
Ο Θεός δέν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει νά καλλιεργήσουμε τό φιλότιμο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, άν γίνη ένα τράνταγμα, πόσοι θά σταθούν όρθιοι;
Πρίν από τόν πόλεμο τού 40, στήν Κόνιτσα, εκεί πού είχα τό μαραγκούδικο ήταν η αγορά καί έφερναν οι χωρικοί καλαμπόκι, σιτάρι κ.λπ.
Μερικοί πλούσιοι τί πλούσιοι, αυτοί δηλαδή πού έπαιρναν κάποιους τόκους από τίς Τράπεζες , όταν πήγαιναν οι καημένοι οι χωρικοί τό καλαμπόκι στήν αγορά, γιά νά τό πουλήσουν, αυτοί τό κλωτσούσαν μέ τό πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει.
Όταν ήρθε ο πόλεμος καί αναγκάσθηκαν νά τά πουλήσουν όλα, «καλημέρα» έλεγε ο ένας, «έχεις καλαμπόκι;» ρωτούσε ο άλλος.
Γι’ αυτό τώρα νά ευχαριστήτε τόν Θεό γιά όλα. Κοιτάξτε νά ανδρωθήτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τί μάς περιμένει, γι αυτό πονάω. Μήν αφήνετε τόν εαυτό σας χαλαρό.
Ξέρετε τί τραβάνε αλλού οι Χριστιανοί[1]; Στήν Ρωσία μέσα στά κάτεργα. Τί δυσκολίες! Πού πνευματικά βιβλία! Αφήστε τήν Αλβανία. Δυστυχία! Δέν έχουν νά φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε μοναστήρια.
Τά ονόματά τους τά άλλαξαν καί αυτά, γιατί δέν ήθελαν νά ακούγωνται χριστιανικά ονόματα. Καί στήν Αμερική ακόμη, οι Ορθόδοξοι είναι λίγοι, σκορπισμένοι σέ διάφορα μέρη, καί ξέρετε τί τραβάνε;
Νά μήν υπάρχη ορθόδοξη κοινότητα, νά πηγαίνουν μέ τό τραίνο ώρες μακριά, γιά νά εκκλησιασθούν, νά έρχωνται στό Άγιον Όρος νά συμβουλευθούν γιά ένα θέμα! Είναι μεγάλη αχαριστία αυτό τό χαλαρό πνεύμα πού υπάρχει στήν Ελλάδα.
Πόσους Αγίους θά παρουσιάση ο Θεός στά κράτη πού υπήρχε κομμουνισμός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τόν θάνατο.
Είχαν μεγάλες θέσεις καί δέν συμφωνούσαν μέ τούς νόμους, όταν ήταν αντίθετοι μέ τόν νόμο τού Θεού. «Δέν συμφωνώ σκοτώστε με, κλείστε με φυλακή», έλεγαν, γιά νά μήν παρασυρθούν καί οι άλλοι.
Εδώ πολλοί, χωρίς νά ζορίζωνται, δείχνουν τέτοια αδιαφορία! Λίγο άν περνούσαν μιά δυσκολία, έναν πόλεμο ή δύσκολα χρόνια, θά ήταν διαφορετικά.
Γιατί τώρα είναι σάν νά μή συμβαίνη τίποτε. Είναι πώς νά τό πή κανείς; σάν ένας νά έρχεται από τήν Αυστραλία μέ τό αεροπλάνο τήν άνοιξη στήν Ελλάδα καί νά φεύγη από δώ τό φθινόπωρο γιά τήν Αυστραλία, οπότε φθάνει εκεί πάλι άνοιξη. Από άνοιξη σέ άνοιξη, καί χειμώνα δέν βλέπει δέν ξέρει ούτε τί γίνεται τόν χειμώνα ούτε από κακοκαιρίες ούτε τίποτε.
Γέροντα, πώς μπορούμε νά βοηθήσουμε έναν άνθρωπο αδιάφορο;
Νά τού βάλουμε τήν καλή ανησυχία, νά τόν προβληματίσουμε, γιά νά θελήση ο ίδιος νά βοηθηθή. Μέ τό ζόρι δέν γίνεται. Πρέπει νά διψάη ο άλλος, γιά νά τού δώσης νά πιή νερό.
Δώσε σέ έναν πού δέν έχει όρεξη, νά φάη μέ τό ζόρι θά τό κάνη εμετό. Όταν ο άλλος δέν θέλη, δέν μπορώ νά τού στερήσω τήν ελευθερία, τό αυτεξούσιο.
______________________________
Ειπώθηκε τόν Μάιο τού 1987.
Από τό βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική αφύπνιση»
